Stávající ploché střechy a nástavby na střechách obvykle vykazují závažné tepelně technické nedostatky :
- Nedostatečný součinitel prostupu tepla
- Nevhodná skladba, ve které chybí účinná parozábrana pod vrstvou tepelné izolace a která je shora uzavřena hydroizolační vrstvou s vysokým difúzním odporem pro vodní páru, což vede k nepřípustnému množství zkondenzované vlhkosti ve střešním plášti a k negativní bilanci vlhkosti (v průběhu roku zkondenzuje ve střešním plášti více vlhkosti než se z něj může vypařit).
- Výskyt konstrukcí a míst uvnitř střešního pláště nebo v prostoru pod střechou, na kterých v důsledku nízkých povrchových teplot dochází v zimních měsících ke kondenzaci vlhkosti. Velké riziko kondenzací vzniká především na spodním povrchu horního pláště a na vnitřním povrchu atik dvouplášťových střech, v tlumících komorách větrání a v nástavbách odvětrání. V interiéru bytů pod střechou pak v místech tepelných mostů. Zdrojem masivní kondenzace ve střešním plášti může být pronikání vlhkého teplého vzduchu (netěsností kanalizačního potrubí a vzduchotechnického potrubí s pracovním přetlakem nebo pronikání vzduchu z technického podlaží domu dilatačními spárami).Projevy stékání zkondenzované vlhkosti jsou často zaměňovány s projevy zatékání. Pokládání dalších vrstev asfaltových pásů však pouze zhoršuje difúzní poměry ve střeše. Havarijní výskyt vlhkosti ve střešním plášti nelze racionálně řešit aplikací “větracích komínků”, ale pouze odstraněním zdroje vlhkosti.